Διαβάστε τι έγραψε ο agrocosmos.com και η καλή συνάδελφος και φίλη Άννα Στεργίου.
Έζησε τις καλές και τις μαύρες εποχές της δημοσιογραφίας και είδε το γάιδαρο να πετάει…
Ο Βασίλης Τζήμτσος είναι δημοσιογράφος 20 χρόνια… Κάποιοι ίσως τον θυμούνται από το ρεπορτάζ Πειραϊκό – Ναυτιλιακό. Άλλοι γιατί δούλεψε ως αστυνομικός συντάκτης στην εκπομπή της Αγγελικής Νικολούλη. Και παρ΄ όλο που και καλά γράφει και το κατέχει το αντικείμενο, εδώ κι αρκετό καιρό είναι άνεργος κι ανήκει στο κόμμα των… Ανέργων… μαζί με 2 εκατομμύρια Έλληνες. Ούτως ή άλλως το δημοσιογραφικό επάγγελμα έχει καταρρεύσει στην κρίση: Απλήρωτη εργασία, μαύρη εργασία, πληρωμές που κοστίζουν περισσότερο στην Εφορία και τα ταμεία από τα λεφτά που δίνουν …  Η διαφορά είναι πως ο Βασίλης απογοητευμένος απ΄ όλα συμβαίνουν στο δημοσιογραφικό χώρο αποφάσισε να βοηθήσει τη μητέρα του που είναι παραγωγός. Κι έτσι από την καλλιέργεια σιτηρών, η μητέρα του στράφηκε στην παραγωγή λεβάντας. Ξέρει πως είναι δύσκολο να βρει δημοσιογραφική δουλειά αλλά στον ελεύθερο χρόνο του , βάζει πλάτη να βοηθήσει τη μητέρα του, στη συλλογή των λουλουδιών. Μαζεύει το μωβ…χαλί , που απλώνεται και μοσχοβολά στα χωράφια τους, στη Λούβρη Βοΐου Κοζάνης…

– Τι συνέβη και σας «τράβηξε» οικογενειακώς η λεβάντα, το μωβ σεντόνι, όπως γράφεις στην ιστοσελίδα σου;  «Η μητέρα μου  είναι παραγωγός  καλλιεργούσε σιτηρά. Δεν έδιναν κέρδος, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί και να υπήρχαν και ζημιογόνες χρονιές. Είμαστε σε υψόμετρο 700 μέτρων στο χωριό Λούβρη Κοζάνης και έχουμε χωράφια που δεν είναι ποτιστικά.  Άρα έπρεπε ν΄ αλλάξουμε καλλιέργεια και να  επιλέξουμε νέα με λιγοστές ανάγκες σε νερό κι αντοχή στη βαρυχειμωνιά. Εξάλλου η  γη είναι τελικά αυτή που θα σε οδηγήσει με ποια καλλιέργεια θα ασχοληθείς. Η λεβάντα είναι τέτοιο φυτό και ήδη έχει δοκιμαστεί στα χωράφια της περιοχής. Όχι μόνο ενδείκνυται τα χωράφια μας αλλά παράγεται και καλής ποιότητας αιθέριο έλαιο λεβάντας το οποίο δεν μένει απούλητο είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό».

– Πόσο δύσκολο ήταν για έναν άνθρωπο που ζει πολλά χρόνια στην πόλη, να επιστρέψει έστω και για λίγο καιρό;   «Η  επιστροφή στο χωριό δεν ήταν διόλου τυχαία επιλογή. Πρώτον, έχω μεγαλώσει στο χωριό. Δεύτερον, εν μέσω οικονομικής κρίσης έβαλαν «λουκέτο» και οι δύο επιχειρήσεις ΜΜΕ που εργαζόμουν (τηλεοπτικός σταθμός «Αλτερ» και εφημερίδα «Αυριανή») και δεν υπάρχει προοπτική για επάνοδο μου στα Media το αμέσως προσεχές διάστημα (λίγες θέσεις εργασίας για χιλιάδες άνεργους δημοσιογράφους). Τρίτον, από πολιτική και οικονομική θέση πιστεύω πως οι Έλληνες πρέπει να επιστρέψουν στον πρωτογενή τομέα παραγωγής. Πρέπει να παράγουμε ξανά, αφού πλέον δεν υπάρχουν λεφτά-ούτε δουλεμένα ούτε δανεικά-από τους πολίτες για να τους προσφέρουμε …υπηρεσίες. Η Ελλάδα διαθέτει γόνιμη γη και τα εδάφη θεωρούνται πολύ καλά για την παραγωγή πολλών προϊόντων».

– Πόσο σε βοήθησε η δημοσιογραφία στο επικοινωνιακό κομμάτι;  «Καθώς αυτήν την περίοδο είμαι άνεργος δημοσιογράφος, βοηθώ τη μητέρα μου, όχι μόνο στα χωράφια αλλά και επικοινωνιακά δημιουργώντας δύο site, το www.lavenderoil.gr και το www.lavendergreece.gr προκειμένου να αναδείξω τη λεβάντα που καλλιεργεί η οικογένεια μου αλλά και τις ευεργετικές ιδιότητες και χρήσεις του δικαιολογημένα χαρακτηρισμένου ως αρωματικού και φαρμακευτικού φυτού. Παράλληλα, είμαι διαθέσιμος για οποιαδήποτε δημοσιογραφική εργασία, εφόσον παρουσιαστεί αύριο κιόλας…».

– Ποιες δυσκολίες διαπίστωσες από κοντά στον αγροτικό τομέα;   «Οι δυσκολίες  είναι πολλές. Από την αρχή ξέρεις πως πρέπει να βάλεις ένα κεφάλαιο (όργωμα, φύτευση, αγορά φυτών), χωρίς να ξέρεις εκ τον προτέρων σε πόσα χρόνια θα γίνει η απόσβεση… Από εκεί και πέρα, μπαίνουν διάφορα γραφειοκρατικά εμπόδια που οδηγούν σε ακόμα μεγαλύτερη αφαίμαξη των λιγοστών κεφαλαίων μιας μικρής αγροτικής οικογένειας… Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι αυτό που αντιμετωπίζουν όλοι οι αγρότες εδώ και δεκαετίες. Το ρόλο των μεσαζόντων στον καθορισμό των τιμών. Επειδή πολλοί έχουν γυρίσει πλέον στα χωράφια, οι μεσάζοντες καραδοκούν αποσκοπώντας να πάρουν …κοψοχρονιά την παραγωγή των μικρών αγροτών, αφήνοντας τους ένα ελάχιστο κέρδος, ενώ οι ίδιοι κερδοσκοπούν πουλώντας πολλαπλάσια το μόχθο και τον ιδρώτα των καλλιεργητών…».
-Τελικά τι είναι πιο δύσκολο να είσαι παραγωγός λεβάντας ή αστυνομικός συντάκτης;
«Βοηθώντας τη μητέρα μου στην καλλιέργεια της λεβάντα και πρώτη φορά στη ζωή μου σε χωράφια και σε σύγκριση με τα 20 χρόνια εργασίας μου ως δημοσιογράφου και δη ως ναυτιλιακού και πειραϊκού συντάκτη, διαπίστωσα το εξής: Δουλεύοντας όλη μέρα στα χωράφια, ιδρώνεις και γυρνάς σπίτι κατάκοπος. Όμως το βράδυ κοιμάσαι σαν πουλάκι.   Αντίθετα ως δημοσιογράφος 20 χρόνια, η χειρωνακτική κόπωση είναι ελάχιστη, ενώ αντιστρόφως ανάλογο είναι το άγχος και η κούραση του μυαλού. Το χειρότερο είναι πως μπορεί να μην σε αφήνουν να κάνεις τη δουλειά σου…αναγκάζοντας σε να λες ότι «πετάει ο γάιδαρος» ή στην καλύτερη περίπτωση να μην σε αφήνουν να πεις ότι «δεν πετάει ο γάιδαρος» με αποτέλεσμα-αν έχεις συνείδηση του επαγγέλματος-λειτουργήματος, να μην κοιμάσαι ήσυχος το βράδυ από τύψεις γιατί δεν κάνεις τη δουλειά, όπως πρέπει, μπροστά στον κίνδυνο απόλυσης… ».
– Και το οικονομικό κομμάτι;  «Τα λεφτά από την αγροτιά είναι λιγοστά σε σχέση με αυτά που έβγαζε ένας μισθωτός δημοσιογράφος. Όμως είναι καθαρά λεφτά που βγαίνουν από τον κόπο και τον ιδρώτα σου. Και το σημαντικότερο. Παράγεις από τη γη. Δεν … «παράγεις» τηλεοπτικά …σκουπίδια ή δεν προπαγανδίζεις ό,τι θέλουν οι εργοδότες. Στη γη το …αφεντικό είσαι εσύ. Κατέχεις το μέσο παραγωγής. Κάνεις κουμάντο στην παραγωγή σου μαζί με το Θεό βέβαια και τα στοιχεία της Φύσης… αλλά όλα είναι στα χέρια σου, κάτι που είναι αδύνατο στη δημοσιογραφία, όπου οι εργοδότες σου, οι τραπεζίτες και λοιποί επιχειρηματίες-σπόνσορες ελέγχουν τα μέσα παραγωγής, τα ΜΜΕ…».
Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη εδώ